طراحی سطح مقطع تانکرهای حمل سیال جهت کاهش تلاطم تانکر با استفاده از تابع بی اسپیلاین بر مبنای روش اعمال ضریب جریمه

در این مقاله یک تئوری بر مبنای فرضیه¬ی تکامل ژنتیک جهت بهینه¬سازی سطح مقطع تانکر ارائه شده که تلاطم موجود در تانکر را کنترل کرده و پایداری تانکر را در برابر پدیده¬ی واژگونش تانکر افزایش می¬دهد. این برنامه جهت افزایش آستانه¬ی واژگونش تانکر، سطح مقطعی بادامی شکل بر مبنای تابع بی¬اسپیلاین پیشنهاد داده و سپس به بهینه¬سازی آن بر مبنای روش اعمال ضریب جریمه می¬پردازد. دیاگرام ارائه شده بر مبنای تابع درجه 4 و با 10 نقطه کنترلی می¬باشد که با توسعه¬ی تابع بی¬اسپیلاین از حالت درجه3 با 8 نقطه کنترلی بدست آمده است. در این الگوریتم با بیش از 100 مورد نمونه¬گیری، باندها و نقاط کنترلی اصلاح شده و سپس پارامترهای مؤثر در همگرایی بهینه¬سازی مانند نرخ جهش و تعداد جمعیت تحلیل می¬شود. نرخ جهش ایده¬آل، 4 تا 6 درصد و حداقل جمعیت 40 نفر جهت بهینه¬سازی تعریف می¬شود. نتایج بدست آمده از بهینه¬سازی با نتایج تحلیل عددی مقایسه می¬شود که بیانگر این است که تئوری ارائه شده بر مبنای روش¬های بهینه¬سازی، تلاطم موجود در تانکر را کاهش داده و سطح مقطع بهینه¬ای ارائه می¬کند که پایداری تانکر را بهبود می¬بخشد.